Ik ben Kim Ruigrok, 38 jaar. Voormalig workplace strategy & change consultant en recent gestopt met werken als creatief juffie op een democratische school. Ik mag nu bij Eigen Wij, mee helpen Zoetermeer een stukje warmer te maken, door mooie evenementen en activiteiten op te zetten.

Sinds kort noem ik mezelf ook beeldend kunstenaar, omdat mijn beste vriendin zei: sorry schat, maar zo mooi als jou schilderijen zijn, mag jij jezelf van mij geen amateur meer noemen. Ik was het eigenlijk wel met haar eens. Ik schilder ondertussen namelijk al 12 jaar en wie verzint eigenlijk wie een kunstenaar is? Misschien weet Google het, maar ik vind dat je op een bepaald moment gewoon je plek moet innemen en ik vond dit wel het moment.

Licht aan de horizon, dat is mijn label. Voor mij begon het maken van kunst, toen ik mezelf in een dal bevond. Mijn eerste kunstwerk was dan ook een zeemeermin, die in een foetushouding op de bodem van de zee lag. Mijn moeder zei zelfs, nadat die een jaar in mijn woonkamer hing, zou je die nou niet eens weghalen? Ik wordt zo verdrietig van dat schilderij. Maar ik was nog steeds verdrietig, dus ik liet hem hangen.

Kunst gaat over uiten van jezelf en wat je wilt schilderen, hangt samen met hoe je je voelt. Ik zal nog een voorbeeld geven. Ik schilderde later namelijk een pop art schilderij, zwart wit, van Jennifer Lopez, met een vastberaden blik, boos c.q. defensief, kun je ook wel stellen. Tenminste dat is wat ik zie, als ik naar dat schilderij kijk. Nadat die een tijd in mijn woonkamer hing, was ik dat schilderij wel zat, want ze keek zo boos en ontoegankelijk en dat zwart wit, ja dat paste me ook niet meer. Ik had namelijk door te praten over wat me allemaal dwars zat geleerd, dat er vele wegen naar Rome zijn, veel meer tussen zwart en wit. Mijn kleurrijke bril stond weer op en ik schilderde mijn trotse kleurrijke dame genaamd Pride. En op dat schilderij ben ik nu oprecht trots. Want ik voel dat ik er met mijn kleurrijke verleden mag zijn. Ze kijkt nog steeds vastberaden en dat ben ik ook nog steeds. 

Kunstenaar zijn, betekent jezelf durven laten zien. Ik was dan ook erg blij, toen ik in een van de opmerkingen, op mijn facebook zag, dat mijn buren zeiden: ‘hé, dat meisje dat lijkt wel op jou!’ Sowieso een lief compliment, want ik vind het meisje van het schilderij bijzonder knap. Maar het ging mij erom dat ik mezelf ook in haar zag en haar als symbool gebruikte, om te uiten hoe ik me voel, trots op wie ik ben, met alles wat daarbij hoort, positief en negatief!

Mijn intentie is al gezet, om een schilderij te schilderen van een dame, die mildheid uitstraalt, zachtheid, toegankelijkheid. Want na maanden schilderen aan dit schilderij, heb ik weer een nieuwe versie van mezelf omarmt, nog zachter, liefdevoller en met nog meer vertrouwen in het leven.

Ik hoop dat ik jou ook mag stimuleren om jezelf creatief te uiten, wat dat ook mag betekenen! En als je dat nog moeilijk vind, dat is oké, er is altijd licht aan de horizon.

Liefs Kim